در این که فرشتگان خداوند متعال را تسبیح و تقدیس مى کنند جاى هیچ تردید نیست; برخى آیاتى که به تسبیح فرشتگان اشاره فرموده، عبارت است:
1. (وَ إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَـئِکَةِ... وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ...)[1]; ]به خاطر بیاور [هنگامى که پروردگارت به فرشتگان گفت: ...ما تسبیح و حمد تو را به جا مى آوریم و تو را تقدیس مى کنیم.
2. (لاَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلاَ یَسْتَحْسِرُونَ * یُسَبِّحُونَ الَّیْلَ وَ النَّهَارَ لاَ یَفْتُرُونَ);[2] ]فرشتگان[ هیچ گاه از عبادتش استکبار نمىورزند و هرگز خسته نمى شوند ]تمام [شب و روز را تسبیح مى گویند و سست نمى گردند.
3. (وَالْمَلَـئِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ و...)[3]; فرشتگان، پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را به جا مى آورند.
از ابن عباس و ابن مسعود نقل شده است که «تسبیح» فرشتگان، به معناى نماز خواندن آنهاست.
رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) به ابوذر فرمود: اى ابوذر، هر گاه بنده اى در بیابانى تنها باشد و وضو بسازد یا تیمم کند، سپس اذان و اقامه بگوید و نماز بخواند، خدا فرشتگان را امر مى کند که پشت سر او صفى تشکیل دهند که دو طرف آن دیده نشود و به نماز او اقتدا نمایند و به دعاى او آمین گویند.[4]
[1]. بقره،آیه30.
[2]. انبیاء،آیه19ـ20.
[3]. شورى،آیه5.
[4]. ر.ک:شیخ حر عاملى، وسائل الشیعه، ج 5، باب استحباب الاذان و الاقامة لکلّ صلاة فریضة، ص 381; نصراللهى زاده، سیماى ملائکه در قرآن کریم، پایان نامه، ص 169.