نماز امام زمان (عج) در شب جمعه

در کتاب پنجم ثاقب نقل کرده از ناحیه مقدسه امام زمان (عج) که هرکس را به سوی حق تعالی حاجتی باشد پس باید که بعد از نصف شب جمعه غسل کند و دو رکعت نماز گذارد.در رکعت اول بخواند سوره حمد را و چون به (إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ‏)برسد صد مرتبه با کمک تسبیح آن را تکرار کند و بعد از آن که صد مرتبه تمام شد بقیه سوره حمد را بخواند و بعد سوره (قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ)را یک مرتبه بخواند و به رکوع رفته و هفت مرتبه بگوید: سُبْحانَ رَبِّیَ الْعَظیمَ وَ بِحَمْدِهِ)و بعد به سجده رفته و هفت مرتبه (سُبْحانَ رَبِّیَ الْأَعْلى‏ وَ بِحَمْدِهِ)را در هر سجده گفته می شود و رکعت دوم را نیز مانند رکعت اول بجا می آورد و بعد از تمام شدن نماز این دعا را بخواند پس به درستی که حق تعالی البته حاجت او را برمی آورد.  

و این دعا این است.

اَللّهُمَّ اِنْ اَطْعَتُکَ فَالْمَحْمِدَةُ لَکَ وَ اِنْ عَصَیْتُکَ فَالْحُجَّةُ لَکَ مِنْکَ الرَّوْحُ وَ مِنْکَ الْفَرَجُ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَکَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَ غَفَرَ اللّهُمَّ اِنْ کُنْتُ عَصَیْتُکَ فَاِنّى قَدْ اَطَعْتُکَ فى اَحَبِّ الاَْشْیآءِ اِلَیْکَ وَ هُوَ الاْ یمانُ بِکَ لَمْ اَتَّخِذْ لَکَ وَلَداً وَ لَمْ اَدْعُ لَکَ شَریکاً مَنّاً مِنْکَ بِهِ عَلَىَّ لا مَنّاً مِنّى بِهِ عَلَیْکَ وَ قَدْ عَصَیْتُکَ یا اِلهى عَلى غَیْرِ وَجْهِ المُکابَرَةِ وَ لاَ الْخُروُجِ عَنْ عُبُودِیَّتِکَ وَلاَ الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّتِکَ وَلکِنْ اَطَعْتُ هَواىَ وَ اَزَلَّنىِ الشَّیْطانُ فَلَکَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ الْبَیانُ فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَبِذُنُوبى غَیْرُ ظالِمٍ لى وَ اِنْ تَغْفِرْلى وَ تَرْحَمْنى فَاِنَّکَ جَوادٌ کَریمٌ 
خدایا اگر اطاعتت کردم،پس ستایش توراست،و اگر نافرمانى‏ات نمودم پس حجّت توراست،نسیم رحمت و گشایش‏ از جانب توست،منزّه است کسى‏که نعمت داد،منزّه است کسى‏که تقدیر کرد و آمرزید،خدایا چنانچه نافرمانى‏ات کرده‏ باشم،پس به یقین در محبوبترین چیزها به نزد تو اطاعتت نمودم،و آن ایمان به توست،برایت فرزندى نگرفتم، شریکى نخواندم،این ایمان منّتى است از جانب تو بر من،نه از سوى من بر تو،نافرمانى کردم تو را اى معبود من نه از روى دشمنى،و نه از روى بیرون رفتن از بندگى‏ات،و نه از روى انکار ربوبیّتت، بلکه هواى نفسم را پیروى کردم،و شیطان مرا لغزاند،تو را بر من حجّت و بیان است،پس اگر عذابم کنى به خاطر گناهان من است،و تو ستمکار بر من نیستى،و اگر مرا بیامرزى،و به من رحم کنى به یقین تو بخشنده و بزرگوارى.
پس از این دعا تا نفس او وفا کند یا کریم،یا کریم را تکرار کند،و بعد از آن بگوید:
یا آمِناً مِنْ کُلِّ شَیْى ءٍ وَ کُلُّ شَیْى ءٍ مِنْکَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُکَ بِاَمْنِکَ مِنْ کُلِّ شَیْى ءٍ وَ خَوْفِ کُلِّ شَیْى ءٍ مِنْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُعْطِیَنى اَماناً لِنَفْسى وَ اَهْلى وَ وَلَدى وَ سآئِرِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ حَتّى لااَخافَ وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَیْى ءٍ اَبَداً اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْى ءٍ قَدیرٌ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ یا کافِىَ اِبْراهیمَ نُمْرُودَ وَ یا کافِىَ مُوسى فِرْعَوْنَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَکْفِیَنى شَرَّ فلان بن فلان 
اى ایمن از هرچیز،و هرچیز از تو هراسان‏ و در حذر،از تو مى‏خواهم به ایمنى‏ات از هرچیز،و هراس هرچیز از تو،اینکه بر محمد و خاندان محمّد درود فرستى،و به من امان دهى،براى خود و خاندان و فرزندانم،و سایر چیزهایى که به من‏ عنایت کردى،تا هرگز از چیزى نهراسم و حذر نکنم،به درستى که تو بر هرچیز توانایى،و خدا ما را بس است،و چه خوب کارگشایى است،اى کفایت‏کننده ابراهیم از نمرود،و اى کفایت‏کننده موسى از فرعون،از تو مى‏خواهم بر محمد و خاندان محمّد درود فرستى،و از من کفایت کنى شرّ فلان پسر فلان را.

(به جای فلان پسر فلان شخصی را که از ضرر او می ترسد و نام پدر او را بگوید و از حقّ تعالی طلب کند که ضرر او را رفع نماید و کفایت کند.)

منبع:کتاب گنج های معنوی